jueves, 5 de noviembre de 2009

A lancha de Batuta.



Manuel da Roura.


*****

LA LANCHA DE “BATUTA”
(Caamaño)_
_________________________


Ay, la lancha de Caamaño.
Ay, Batutiña patrón.
Ay, la caña del timón,
Atrancado el travesaño.

Ay, la amura carenada
Con percebe y “arneirón”.
Ay del redondo tapón,
De la “cadeira” tapada.

Ay de la roda gastada
Por el roce del chicote,
Ay, los senos de los cotes
Que sujetan la poutada.

Ay, que la driza mojada
No desliza en la pasteca.
Ay, que no corre ni seca.
Ay, roldana despintada.


Ay, cadena del rezón
Oxidada y carcomida.
Ay, la quilla resentida,
Las cuadernas y el timón.

Ay, la lancha de Caamaño
Zozobrada en Touriñán
El año de poco pan
Y de sardinas mal año.

Ay, Batuta, Batutiña
De la nariz remachada,
De dedos presos en liña,
Sudores de agua salada.

Patrón de puño vacío.
Patrón de caña ignorada.
Patrón sin tapa regala,
Sin “salseiros” ni rocío.

Patrón de luna en la frente.
Patrón de lluvia en la cara.
Patrón sin vela ni vara.
Patrón varado en poniente.

Patrón de barcas perdidas
Y de redes fondeadas,
De maderas encharcadas
Y de las proas hundidas.

Ay, compañero patrón
De la nariz remachada,
Ausente de la bancada,
Sin la mano en el timón.

(Manoel da Rouras, Venezuela, años 50)

Na eira de Antón Cachopa.


BAILE NO LUGAR.

(Poesia (de autor descoñecido para min) que nos ensinou o noso pai cando, a primeiros dos anos trinta, chegou dos Estados Unidos. Os beneficiarios fomos María e mais eu, e, de agora en diante, tamén vós, benqueridos amigos de O GHALIÑEIRO). Manuel da Roura.


Na eira de Antón Cachopa,
Na noite de San Xoán,
Xúntanse mozos e mozas
Para cantar e bailar.
Alí estaba Roque Troque
E mais Alberto Mirás,
Antón Grillo, Xan Raposo
Xorxe de Xan Barxolás,
Pepe, Farruco, Pendello,
Manoel de Toleirás,
Agustiño do Miñoco
Vinculeiro do lugar.

Uns cos seus calzóns de riso,
Outros de cotón de estrán,
Chaleco repinicado,
Gorriñas que xenio dan,
uns zapatitos de orella
enfurruxados coa man
e a polainiña apretada
Para mellor rebrincar.

De mozas era un ¡deus-nos-libre!,
Eran dignas de contar:
Catuxa de Pepe Longo,
Xirinea de Morás,
A Cabezuda, a Pelada,
A filla de Macanás,
E quen bouraba o pandeiro,
Margarida dos Currás.

Oito parellas xa bailan
Ao son do toroloroló...

Oíase barullada ,
Da devesa de Chinás
E decian as castañolas:
“E tarriatrís e tarriastrás”.
Non sei como demo fixo
Alberte, Alberte Mirás,
Tripoulle a Agosto nun callo
Ao tempo de estombeirar.

Agosto, así que viu esto,
Alzou de moca e, ¡zas!,
No curuto da cabeza,
Un pote como un cavás,
E fíxolle un buratás.

Deron en sacar as mocas
E de veras a vourar,
Na cabeza de quen cadra,
Pau aquí, pau acolá.
Tamén o señor abade
Ben o pode declarar,
Que foi de modo e de maneira
Que ata fuxiron os cans.
_