Ramón Rey García (Moncho do Polo).
( “Quero olvidar ó pé do mar soñado”.(A.González)
_
FRENTE AO MAR.
_______________
Estou aquí parado
frente ao mar, sentado nunha pedra.
Olvídome de ser.
Quero unicamente diluirme,
esvaerme no aire,
ser pura luz, igual que unha gaivota
transfigurada polo vento.
Estou feito de terra, pero penso
que eu son máis ben area,
cousa lixeira e branca que o mar leva
e trae, sube e baixa,
pola auga nadando libremente.
Eu, cando morra, quero,
no abalo e debalo das mareas,
andar na luz perdido,
subir coas escumas a estas pedras,
pousar nesta ribeira;
ou, se cadra, levado polo vento,
voar como as gaivotas
e de novo caer nas augas limpas
deste meu mar que quero.
¡A miña eternidade será a túa,
como nun ceo líquido,
ou, mellor, soño e limbo onde me esqueza!
(Moncho do Polo, 15 – 05 - 03)
