Area Maior, lembranza
da mocidade fuxida,
de cando eu aquí axexaba
suca-los barcos a ría.
Area Maior, preciosa
de noite coma de día,
silandeira ou ruidosa,
ti es sempre unha marabilla:
inspiración de poetas,
paisaxe de fantasía.
(Marcelo da Rabela: Marcelo García Lariño)
_
No hay comentarios:
Publicar un comentario